وبحاول فى وسط الزحمه افتكر نفسي شوية
بحاول ما تتوهش ضحكتى فى الدنيا
بحاول ادور على حق قلبى وروحى زى ما بدور ادى للناس التانيه حققوها
بدور على نفسي فى الدنيا بخاف احسن اضيع من نفسي
بخاف فى يوم ابعد عن نفسي وما اعرفنيش
بحب نفسي قوى علشان عارفه ان ده طريقى انى الاقى الحب اللى بتمناه
بحب وجودى فى حياتى وبخاف احسن ابعد عنى ..
بحب صراحتى مع نفسي وبخاف قوى لما بزوق لنفسي نفسي
بحب الناس تقرب منى وبترعب لما بيقربوا منى
بخاف اكسر حاجز بينى وبين شخص واندم بعد كده
وبخاف لو ما كسرتوش اندم اكتر
عايش فى دايره من الخوف من كل حاجه
وطول الوقت ومع كل الناس
خايفه الناس تفسر طريقة كلامى واسلوبى غلط
انا عارفه انى "دلوعه" شوية .. لالالا.. دلوعه زيادة عن اللزوم
على طبيعتى وبحب اتكلم بصراحه ومش بعرف أكدب
ومشكلتى انى مش بعمل ده بمزاجى ولا بقصدى
هى خلقة ربنا بقى اعمل فى نفسي ايه يعنى ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ومش بعرف اكون غير نفسي، مش بعرف امثل
بخاف اتفهم غلط، وبخاف حد دماغه تعباه توديه وتجيبه
يعني بحب الناس وبحب أقرب منهم واخدها ببساطة معاهم
وعارفه ان مش كل الناس بتفهم البساطة دى صح
فبرجع اخاف
وابعد شوية عنهم
وشوية كمان ابدا ابعد عن نفسي
ابدأ اكره نفسي اللى وصلتنى للمرحله دى
اكره اسلوبى وكلامى وصوتى وحتى شكلى
وأقضى فترة غريبة كده
وبعدها ارجع افكر فى نفسي من تانى
ابدأ اقدرها واحس انى ظلمتها وانى محتاجه اصالحها
محتاجه ارجعلها حقها اللى الناس أكلته
حق نفسي اللى ماحدش بيفهموا وماحدش عنده استعداد يفهموا
نفسي اللى نفسها تتفهم من جواها، مش بالشكل مش بالكلام مش باى حاجه
الا بنفسها ..
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق