انا بشر ،، انا بغلط ،، انا ممكن أتصلح

طول ما احنا عايشين وبنتعامل مع الناس لازم هنغلط، لان الانسان اللى مش بيغلط خالص بالتأكيد انسان مالوش دور فى الحياة وغير منتج او مفيد حتى ولو لنفسه 

وكل مره بنغلط فيها وبنعرف بعدها غلطنا بالتأكيد بنتعلم حاجه جديده بنضيفها لقاموس خبراتنا فى الحياة

والانسان الذكى هو اللى بيعرف غلطه وبيتعلم منه كويس ومش بيكرره تانى، لان الواحد لو غلط نفسه الغلطه مرتين المرة التانية من وجهه نظرى بتبقى أكبر من المرة الأولى ، فيها غلطه انه عمل حاجه غلط اساسا، وفيها كارثه انه كرر غلط عمله قبل كده.

متعه رحلتنا فى الدنيا والحياة، اختلاطنا بالناس والتعامل معاهم، التعامل مع اشكال واصناف مختلفه من البشر

ومع كل يوم بنعرف ان فيه انواع موجوده من البنى آدمين ماكنش نتخيل انهم موجودين ابدا

فيه ناس كتير غيرنا ومختلفين عننا، فيه ناس بتكدب والكدب فى لسانها لبانه وشيء عادى، فيه ناس بتغش اصحابها وشايفه ان ده برضه شيء طبيعى، فيه ناس بتتكلم على ناس منوراها ومقتنعه ان دى حسن نية، وفيه وفيه وفيه .. وكل انسان فيه عيب مش بيقتنع ابدا انه عيب، او حتى لو بيسميه عيب بس دايما اول شيء بيعمله انه بيدور على مبرر للعيب ده علشان ما يخليهوش عيب فى الاخر.

يعنى اللى بيتكلم على الناس كتير ده تلاقيه بيقلك اصل انا طيب واللى فى قلبى على لسانى

واللى بيكدب بيقلك انا بتجمل، دى شطارة، هو الشغل اصله عايز كده!!!

انا شايفه ان اكبر من الغلط نفسه اننا ما نعترفش اننا غلطنا، او اننا عندنا قابلية للصواب والخطأ، واننا ما نقتنعش اننا بشر وبنخطأ وخير الخطائين التوابون.

انا نفسي بعترف كل يوم قدام نفسي وبمنتهى الصراحه انى بشر ومليانه عيوب، وفى نفس الوقت لما حد بيسألنى ايه عيوبك ما بعرفش أرد، يمكن لأنى شايفه انها شيء شخصى شوية،او شيء يخصنى انا لوحدى وبتاعى انا لوحدى ما يهمنيش أقوله لحد .. ويمكن لان اللى انا بشوفه عيب فيا اللى قدامى يعتبره ميزه فانا احب اللى قدامى ده بقى يكتشف بنفسه ايه المميزات وايه العيوب.

بس الأهم من ده كله انى بعترف قدام نفسى، بفضفض لنفس كل يوم قبل ما انام واحاسبها على أخطائها، بحاول اعرف انا اتصرفت ليه بالطريقه دى والمفروض كنت اتصرف ازاى او اعمل ايه

لما بعمل شيء كبير شوية واحس انه مضايقنى اول حاجه افكر فيها انى اكلم امى ، احكلها وافضفض معاه واسمع نصيحتها واتعلم منها علشان هى اكيد اكتر انسانه هتنصحنى وهى بجد خايفه عليا

مش عيب ان الواحد فينا يعترف بخطئه وعيوبه، بالعكس دى نقطه قوة تتحسب لاى بنى ادم انه يبقى عارف عيوبه ايه ويبقى بيحاول انه يصلحها