وافتكرت ..

النهاردة بالذات عندى احساس حلو قوى، لانى افتكرت شوية ذكريات وحاجات حصلت فى حياتى فات عليها سنين ..

كنت برتب الأوضه بتاعتى مع ماما وبطلع كل حاجه من كل حته علشان اشوف ايه اللى هيترمى وايه اللى هيروح لجمعيه رسالة وايه اللى هشيله لمستقبلى اللى مش عارفه اخره فين ده وهكذا يعني، وفى وسط كل ده لقيت حاجات واوراق وعلب وهدايا بقالها من ايام ما كنت فى ابتدائى .. وافتكرت بقى ذكريات وايام جميلة عشتها فى حياتى ما كنتش مصدقة انى مريت بكل ده .. وانى انا هنا النهاردة باللى انا عليه ده.

غريب مش كده .. انا كنت فاكره انى نسيت الحاجات دى ونسيت الأيام دى، من اللى بشوفه فى حياتى كل يوم والزحمه اللى فى دماغى كنت متخيله انه صعب انى افتكر انا كنت فين امبارح اصلا .. لكن مع كل علبه كنت بفتحه كنت بضحك بصوت عالى واقول لماما "الله" واحكلها بقى تاريخ العلبه دى معايا .. جاتلى امتى ولا انا جبتها امتى .. وافتكر بينى وبين نفسي ذكرايتها واليوم اللى اخدتها فيها وافتكر احساسي يومها وافتكر اصحابى اللى وحشونى قوى ووحشتنى لمتهم، وفجأة ابقى من جوايا مش عارفه انا مبسوطة ولا مضايقة .. واشيل العلبة دى وادخل فى اللى بعد كده ..

كارت صغير مكتوب عليه تاريخ قديم بس اول ما فتحته افتكرته وحكيلت لامى برضه على حكايته ، وافتكرت قد ايه وقتها كان كل حلمى انى اخلص الكلية واتخرج بقى .. كنت زهقت من الدراسة والمذاكرة وحسيت انى عشت فترة طويلة فى التعليم ونفسي فى شيء تانى بقى جديد اعمله وماكنتش اعرف ان هموم المذاكرة والامتحانات مهما كانت ماتسواش حاجه جنب الهموم اللى فى الدنيا.

شنطة هنا وكيس هناك الاوضة بقيت مليانه ذكريات فى كل حته مش مليان ورق ولا أكياس، انا بعين بقيت شايفهم ذكريات طلع لها ألسنه وبتحكيلى كلها فى وقت واحد على ايام حلوة قوى فى حياتى، ايام كان الضحك فيها سهل قوى .. ايام انا كنت شايفه الدنيا فيها نضيفة قوووى .. ايام ماكنتش لسه شفت فيها اشكال كتيرة من البشر والوان مختلفه وطباع وتصرفات، على قد ما كنت بخرج وليا انشطه بس كانت دنيتى برضه هاديه وبسيطة.

ذكريات جميلة، ويمكن اجمل ما فى الذكريات انها ذكريات، حصلت .. بس مش عارفه ليه لحد دلوقتى احنا ليه بنفرح لما بنفتكر ذكراياتنا القديمة، وكل ما كانت أقدم كل ما فرحنا أكتر .. ليه لما شوفت النهاردة صوره ليه وانا فى ابتدائى فرحت قوى وضحكت، بس من جوايا قلبى دمع غصب عنى، ليه كل ضحكنا بذكرياتنا اصلا بيبقى من برا بس من جوانا بتبقى دموع ...

هى ما بتبقاش دموع حزن قد ما بتبقى دموع الحنين لحاجات حلوة عشنها واحاسيس جميلة مرت بينا وبنبقى مفتقدينها دلوقتى، او حسنا قد ايه هى كانت جميله ووحشتنا ايامها ..ا لكن بتفضل فى النهايه دموع حنين وشوق وبيفضل اجمل ما فى الذكرايات انها ذكريات، انها حاجات حصلت واكيد اثرت فينا ..

واكيد كمان ان مش كل ذكريات حياتنا حلوة، فى بالتأكيد ذكريات رمة ومؤملة ولما بنفتكرها يا اما بنبكى يا اما بنتعصب ونتنرفز يا اما بنقعد نلوم فى نفسنا ونقول ليه عملنا اللى عملنا وياريته ما حصل وبنفضل فى حاله نفسية غريبة لحد لما نوصل لنفس الحقيقة اللى وصلنا ليها فى حالة الذكريات الحلوة ان اجمل ما فى الذكريات انها ذكريات .. ماضى وتم وانتهى بحلوه او بمره مش هنرجع له تانى خلاص ..

الحلو هيسيب جوانا ضحكه حلوه كل ما نفتكره والمر هسيبي جوانا درس اتعملناه وكل ما هنفتكر الذكرى كل ما هنفتكر الدرس وهيقوى فى قلبنا أكتر .. 

وتفضل الذكريات فى قلبى كنز .. بحبه وبفرح بيه قوى .. ودى بقى مشكلتى مع ماما انى بحب احتفظ بحاجات كتير ممكن فعلا ما يكنش ليها لزمة اكتر من انها مجرد ذكرى .. ذكرى بتفكرنى بشخص او بمكان او بتاريخ او بشيء عملته ..

انا انسانة بتحب ذكرياتها .. بس مش عايشه فيها، برضه لانى مقتنعه ان الذكريات موجوده فى حياتنا علشان هدفين مالهمش تالت .. انها بحلوها ومره تدينا دفعه لقدام دفعه اننا نعيش حياتنا ونستمتع بيها، وانها تعلمنا حاجات

.