كتبت كلام كتير قوى ومسحته وكل مرة اكتب سطرين تلاته وبعدين ابصلهم كده باستغراب واروح مسحاهم واكتب سطرين غيرهم وبرضه ابصلهم كده بصات غريبة وامسحهم على طول .. حسيت فجاه انى عايزه اكتب كلام كتير وان جوايا حاجات كتير قوى عايزة تطلع بس اول ما بدات اكتب واطلع اللى جوايا اكتشفت انى مش عارفه اكتب ومش عارفه أقول ايه بالظبط .. مش عارفه هو انا بكتب لنفسي ولا بكتب علشان حد يقرأ الكلام اللى بكتبه .. يعنى احيانا بقول انها مش هتفرق كتير واحيانا لما بفكر فيها بلاقيها تفرق كتير قوى قوى يعني.
بحب الكتابه، وبرتاح قوى لما بكتب، بحس القلم بيدينى جرئة وشجاعه انى اكتب واتكلم واقول كلام كتير يمكن ما اقدرش اقوله بلسانى، مع انى متاكده انه مش كلام غلط ولا فيه مشكلة، بس يمكن ما اتعودتش اتكلم كتير قدام الناس فى كل حاجه زى ما بكتب، او يمكن لان الكتابة فعلا ليه سحر ومذاق خاص
بحب قوى اكتب عن الحب بالرغم انى مش لقياه فى حياتى زى ما بتمناه، بس بكتب عنه وبحلم بيه وبعيش نفسي فيه بالعافية على امل انه هيجي، بحب اكتب كمان عن النفس والمشاعر والأحلام والحاجات اللى بتمس الانسان مننا من جواه قوى، وكل ما اكتب حاجه برجع واسال نفسى طيب ايه فايدة اللى انا بكتبه ده ، هو فيه حد بيقرا اصلا ولا فى باله !!!
وده بيرجعنى لنفس النقطة هو انا بكتب علشان الناس ولا علشان نفسي، ويمكن تكون الاجابه اه انى بكتب علشان نفسي وانى ارتاح وغالبا بوجه الكلام اللى بكتبه لنفسي علشان تتعلم بس ده ما يمنعش انى بفرح قوى لما حد بيعملى كومنت واحس انى كتبت حاجه اثرت فى بنى آدم ، حتى لو التآثير ده صغير جدا، انه يضيع من وقته وعمره خمس دقايق بحالهم علشان يقرا حاجه انا كاتباها ويكلف عمره تانى خمس دقايق كمان علشان يكتبلى كومنت، اكيد ده شيء بيسعدنى جدا يعنى
بصراحه بقى انا دلوقتى مش عارفه انا كتبت ايه، او كتبته ليه، او كتبته لمين، انا بس عارفه انى كتبته وخلاص :))
