قبل الوداع

وبدأت اعراض الاكتئاب فى الظهور على السطح
انقلاب حاد فى المزاج .. عصبيه .. تقل دم .. رخامه .. دموع محبوسه .. ورغبه فى العوده الى وضع الجنين :’(

بكره الاربعاء يوم هيخلد فى تاريخي .. الثلاثون من يونيو من العام العاشر بعد الالفين يوم سوف انهى تعليمي فيه .. تعليمى اللى بداته سنه 1993 من اول ما دخلت اولى حضانه (K.G.1)
ومرورا بخمس سنين فى ابتدائي وتلاته فى اعدادى وزيهم فى ثانوى واخيرا اربعه فى الجامعه ..

جميل اوى انك تنهى شيء بداته .. جميل انك ترسم خط النهايه لشيء بايدك وتحس انك كائن بينجز وبيعمل حاجه فى حياته .. وجميل انك تحس ان حياتك مراحل ومحطات وانك بتعدى بكل ما تحمله الكلمه من معانى على كل المحطات دى .. بتقف شويه وبعدين زى القطار بتاخد بعضك وتتحرك وتمشي وتبعد .. والمحطه اللى بتسبها ما بترجعلهاش تانى ..

بس مؤلم لما تكتشف انك هتفقد وجوه كتيره اوى .. ناس كنت بتقابلهم فى المحطات دى ولما هتبعد مش هتشوفهم تانى .. لان كل واحد عنده قطاره الخاص اللى هيتحرك بيه فى اتجاه شكل .. وصعب ان القضبان دى كلها تتجمع وتمشى جنب بعض

فى ناس كتير معايا فى الدفعه ما اعرفش حتى اساميهم .. وفى ناس معايا فى الكليه ما اعرفش عنهم اى حاجه اصلا لكن متعوده اشوفهم .. وهما بيتكلموا وبيهزروا وبيتخانقوا .. حتى وهما بيرخموا ويستهبلوا ويستخفوا دمهم .. كنت بشوفهم واقول أووووف ايه الناس دى .. تصدقوا هيوحشونى اوى .. :(

كل مكان رحته فى الكليه دى وكل حيطه ليها ذكرى معايا.. حتى ولو حاجه صغيره وحتى لو موقف صغير .. هيوحشنى اوووى ..
الدادات .. ولما آخر يوم يفضلوا يقولونا كل سنه وانتم طيبين .. ولما كل امتحان اعدى اسلم على الداده بتاعت دور الامتحان واشترى منها ازازه مايه..

المراقبين الرخمين "مراقبين اشكال وألوان" ولما يفضلوا يبصوا على كل واحده وهى خارجه من اللجنه من فوق لتحت ومن تحت لفوق ..

ورقه الامتحان .. ورقم الجلوس .. وتسطير الهوامش .. وممكن استيكه .. ممكن قلم رصاص ومسطره .. ممكن منديل .. ممكن اى حاجه وخلاص

سلالم الكليه اللى على طول كنت بتزمر منها .. واقول اشمعنى القسم بتاعى لازم يطلع اخر دورين .. ولما بقول دايما كليتنا دى ما فيهاش الا سلالم .. وشويه حاجات فوق بعضها

الدكاتره .. اللى عرفتهم واللى ما عرفتهمش .. اللى درسونى واللى مادرسونيش واللى حضرتهم واللى ما حضرتلهمش .. والمعيدين والزعيق شويه والهزار شويه ..

لما كنت بنزل الصبحيه واركب مينى باص العباسيه .. واقول للسواق آخر الكوبري

ولما احيانا كنا نعدى على الكافتيريا "كافتريا ميدو" نجبلنا حاجه نشربها ولا ناكلها .. والكاشير دايما ما يبقاش معاها فكه وتدينى اى حاجه بربع جنيه

شباك شئون الطلبه والوقفه والبهدله علشان ناخد اذن دفع والموظفات اللى على طول مكشرين ومش طايقين الطلبه .. وزحمه الخزنه علشان ندفع المصاريف .. وزحمه تانيه علشان الكارنيه

امتحانات نص السنه .. والنتيجه اللى بتطلع مع عيد الام .. وامتحانات اخر السنه وتوتر الامتحانات بتاع كل ترم وكل سنه ..

اشتغالات الولاد وسهوكتهم للبنات .. ولبس البنات ودلعهم "ومياعتهم كمان" .. وحاجات غريبه الواحد كان بيشوفها كل يوم.

سنه اولى لما كنت بنوته عبيطه .. مش فاهمه اى حاجه فى اى حاجه وكانى القروى الساذج اللى ابهرته اضواء المدينه .. ولما ما كنتش بفوت محاضره ولا سكشن
وسنه رابعه اللى ماحضرتش فيها اى حاجه خالص ..

الناس اللى قابلتها .. والصدفه الحلوه اللى حصلتلى وغيرت حياتى .. والضحك والهزار والخناق والزعيق

تصوير الورق .. وكل اخر ترم نلف ونسال حد معاه ورق ترجمه يا عيال ..

مكتبه فيرست والبنوتين اللى هناك .. وكل مره نسالهم فيه ايه جديد نزل .. عايز ورق مش عارفه ايه بتاع دكتور مش عارفه مين ..

كفايه كده احسن خلاص عيطت .. :( :( :(
كل اللى قادره اقوله .. انى بحب كل الناس دى .. وهيوحشونى جدااااااااا .. هتوحشنى كل ذكرياتى وايامى .. هيوحشنى الضحك من القلب .. هتوحشنى حياتى اللى عشتها .. ومش هقول غير يارب اللى جاي يبقى حلو .. يبقى فيه برائه وضحك وشويه فرحه .. يارب اللى جاي يبقى فيه ناس كويسه.. وذكريات تانيه احلى من اللى فات .. لو ينفع يعني :)

دعاء جميل
ليله آخر امتحان