دخلت اولى حضانه فى اواخر عام 1993 وعمرى كان 3 سنين وكام شهر .. كنت على مشارف عامى الرابع ..
وبعد سنتين جامدين مش فاكره منهم غير تخاطيف .. دخلت المرحله الابتدائيه فى نفس ذات المدرسه .. بس بدل ما كنا تحت الارض طلعنا فوق الارض ..
الخمس سنين مع نفس الفصل ونفس الناس .. كبرنا مع بعض من ايام ما كان عمرنا 6 سنين ولحد ما كملنا ال 10 ..
لحد تالته ابتدائي كانت مدرسه واحده بتدينا العربى والدين والحساب .. وكانت نفس المدرسه اللى بدات معانا من اولى ابتدائى ولحد تالته ابتدائى .. ومن حظى كانت جارتى كمان فى العماره :)
كنت شاطره .. بحب المدرسه .. بذاكر وبطلع الاولى او من الاوائل اللى فى الاول دايما.
وخلصت ابتدائى على خير وسافرت مرسي مطروح " اجمل مدينه فى العالم" واخدت اولى اعدادى من هناك لظروف عوائليه يعني .. كانت سنه هاديه .. مريحه ..وبعدين رجعت تانى للقاهره بهمها وحرها وشقاها .. وكملت تانيه وتالته اعدادى فى مدرسه سورها فى سور مدرستى الابتدائى ..
كونت صدقات عمري .. اصدقائى اللى بجد اللى طلعت بيهم من الدنيا واللى هكمل بيهم حياتى ان شاء الله عرفتهم فى الفتره دى .. سواء من المدرسه زى داليا وامانى وآيه .. او من الدروس زى حبيب قلب "نوران" ..
وكبرت وبقيت بنوته حلوه ملوو هدمى كده ودخلت ثانوى .. بس ما عرفتش احب المدرسه ولا الناس اللى فيها .. كنت كل يوم تقريبا بروح معيطه منها .. وفضل عندى اكتئاب حوالى سنتين ونص .. لحد ما فى الاخر حولت منازل وبعدت عن الجو ده .. هديت بقى وعرفت اركز وربنا كرمنى بمجموع كويس بالقدر الكافى انى ادخل كليه الألسن .. المفروض انها من كليات القمه .. سنه وراها سنه تجر فى السنه اللى وراها لحد ما فاتوا اربع سنين الدراسه .. والمحصله 17 سنه خدمه فى التعليم.
دايما فى بدايه كل ترم كنت بقول لنفسي انا هذاكر بقى من اول السنه علشان اجيب تقدير ولا مجموع وعلشان افهم كده وما اتزنقش فى الاخر .. ولا مره حصل يعني .. بس فى الجامعه الاستهبال كان بزياده اوى ..
احساس غريب انك تخرج برا الدايره اللى عشت فيها من قبل ما توعى ولحد ما ادراكك ووعيك اتشكل .. احساس غريب انك توصف الدايره دى من برا .. وانت شايف الناس اللى بتتحرك جواه ..
بتفتكر مدرسين عدوا عليك .. اللى حبتوا وبكيت بالدوم على فراقه .. اللى كرهته وكرهت اليوم اللى شوفته فيه .. اللى قدر يوصلك فكر وثقافه وقدر يأثر فيك وفى شخصيتك وهتفضل فاكره لحد اخر يوم فى عمرك .. واللى مش فاكر اصلا انه مر فى حياتك ..
اصحابك فى نفس الديسك .. وانتظار الفسحه بالعافيه علشان تجروا على الكانتين تشتروا حاجه حلوه .. واللعب والتنطيط .. وكل يوم تروح شككل وهدومك يدوا ايحاء كده انك عاوز تدخل تاخد "فوم" فى الغساله الفوووووووول اوتوماتيك.
الفرحه بتاعت الواحد لما خلص الثانوى وانه داخل الجامعه .. ما فيش خلاص يوينفورم .. ما فيش شنطه تقيله ولا فى طاوبر الساعه 7.15 الصبح.
حاجات كتير وكتير عشتها .. وعايشتها .. حبتها وكرهتها ..
شلال ذكريات فى نافوخى .. وكل ما الذكريات بتكتر كل ما بتيجى جوايا طاقه اكبر علشان اتحرك .. علشان اعمل ذكريات جديده وعلشان حياتى ما تقفش على اللى فات.
ابدأ حياه جديده .. اشتغل واتجوز واجيب اولاد صغيرين كده .. اعيش معاهم التجربه من اول وجديد .. وابص من دايره تانيه خالص على الدايره اللى كنت فى يوم من الايام عايشه فيها.. اشوف بقى اهلى كانوا بيعانوا معايا ازاى .. وبيفرحوا بيا ازاى ..
صدق اللى قال وما اعرفش هو مين اننا لازم يكون لنا ماضى وذكريات ناخد منها خبرات تنفعنا فى حاضرنا .. ولازم نشتغل صح فى حاضرنا علشان ده اللى بيصنع لنا مستقبلنا .. وهى ايه الحياه بس الا شويه خطوات ورا بعد وقرارات فوق بعد ..
اشوفكم على خير .. فى اى وقت تانى :)
هتوحشونى يعني $:$:
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق