وكيف نحيا بأمل .. ولم تعد هناك "أمل" ؟

وهكذا أصبحنا نعيش فى هذا الكون الوسيع بدون "أمل" هل أدرك أحدكم ذلك ؟؟

ربما لن تدركوا شيء بل والمؤكد ان حياتكم ستستمر وكأن "أمل" لم تكن شيئا موجودا ..

لا أريد أن أرثيها.. فهل يرثى الأمل ؟؟!! 

يكيفها من الحظ اسمها .. "أمل"

وجدت لفترة قصيرة فى حياتنا لتعطينا الأمل ثم ترحل مبتعدة وقد أدت رسالتها .. ولكنها فى ذهابها سلبت معها الكثير مما أعطت .. سلبت معها "الأمل" .. 

رحلت أمل ذات السنوات الست .. وهى بعدها قصيرة القامة فى بداية مرحلتها التعليمية الأولى .. رحلت أمل وقد كانت النور فى حياة أبويها .. والابتسامة والأمل الذين يتمنيانه من الحياة ..

لا تهم الأسباب والتفاصيل ولا الأسماء والأشخاص والتواريخ .. كل ما يهم الآن انه لم يعد هناك "أمل" ..

لن أراها تلعب وتفتعل كل اسباب الضوضاء الممكنة كما كنت أراها كل يوم وانا عائدة من العمل .. لن أجد أمل وهى تحمل ابتسامتها متنقله بين أروقة العمارة تحمل بعض الاشياء فى مساعدة والديها بعد الآن .. 

والديها !! يا الهى!!  انت ارحم بهم منهم .. فالطف بهم وأجرهم فى مصيبتهم .. واخلفهم خير منها يالله.

وإنا لله وإنا إليه راجعون

 

وأنا .. مقسومة نصين !!

 عندى احساس غريب بان كل حاجة فى حياتى مقسومة نصين .. الفرحه مقسومة نصين والحزن مقسوم نصين.. ما بعرفش اكمل حاجه ولا بعرف اوصل بحاجه لحد آخرها .. يعني مش بعرف افرح قوى ولا بعرف احزن قوى .. ممكن اه اضحك قوى قوى .. لكن فى اخر الضحكايه بلاقى شوية حزن لازقين فى قلبى ما بيتشالوش .. وممكن ابكى جامد قوى قوى .. وفى النهايه بلاقى نفسي بدل ما ببكى وقعت من الضحك !!!

واحد من اهم الاسباب اللى قسمت حياتى هى يوم ميلادى .. لانى زى ناس كتير اسمع عنها لكن ما قابلتش منهم كتير اتولدت فى يوم واتكتب فى شهادة ميلادى فى يوم تانى .. وصحيح ان الفرق مش كبير هما كانوا بس تلات ايام لكنهم قدروا يقسموا فرحتى او حزنى بحاجات كتيره قوى واولها طبعا عيد ميلادى .. بفرح نص نص يوم 23 وبكمل نص الفرحة التانى يوم 26 من شهر اكتوبرمن كل سنة .. وبحزن ان فاتت من عمرى سنة وخلصت ومش هعرف ارجعها تانى .. بس برضه مش بحزن قوى .. بحزن شوية يوم 23 وبكمل باقى الحزن فى 26 من شهر اكتوبر من كل سنة.

زمان وانا صغيرة فى ابتدائى مثلا لما كان حد يسالنى انتى عيد ميلادك امتى ببقى مش عارفه اجاوب .. انا فعلا ما اعرفش!! وكنت دايما اسال ماما فتقولى انتى خلاص مكتوبه 26 فلما حد يسألك قوليله 26 .. بس طول عمرى كنت بحس احساس غريب ناحية عيد ميلادى .. وهو نفس احساسى ناحية حياتى تقريبا .. وهو احساس انى تايهه ومش عارفه امسك الدنيا كده مسكه واحده على بعضها.

ولما كبرت بقيت اقولهم انا مولودة يوم 23 بس مكتوبه 26 .. فبقى السؤال التانى التلقائى اللى بتسأله دايما .. طيب نحتفل بيكى امتى يعني ؟؟ طيب انتى بتحب انهى اكتر ؟؟
اضحك عليكوا لو قلتلكم انا بحب واحد اكتر من التانى .. انا واقفة فى النص بين الاتنين .. برضه زى حاجات كتيره قوى فى حياتى واقفه بينها فى النص .. وبناء عليه ما بقتش عارفه احب حد قوى .. بحب اه لكن دايما بحس ان فيه لسه مرحلة تانية او يوم تانى الحب ده هيكمل فيه .. يعني ما ينفعش افتح قلبى كله مره واحده علشان لسه فيه معاد تانى نتقابل فيه ونكمل فيه حبنا ولو فتحت قلبى كله دلوقتى مش عارفه هعمل ايه فى اليوم التانى ده !!

ما بعرفش افرح قوى باى حاجه لان برضه عندى اعتقاد ان كل حاجه ناقصها حته هتيجي كمان شوية .. تمام زى عيد ميلادى اللى بيبدا فى يوم 23 وبيكمل فى 26 .. فبقت كل حاجة فى حياتى ناقصها حته ومستنياها تكمل !!  وطبعا مش عارفه هتكمل امتى وازاى .. ومش عارفه اذا كانت هتكمل اصلا ولا لأ.

حتى فى حزنى فى أكبر الحاجات اللى ممكن تزعل فى الدنيا برضه بيبقى الزعل ناقصه حته .. مهما كبر فيه حاجة ناقصاه لسه هتيجي كمان شوية.. يمكن دى من رحمه ربنا بيا علشان الضغط النفسي ما يبقاش كبير عليا مرة واحده .. فبقت كل الاحاسيس جوايا مقسومة نصين .. بس هى بتبقى صعبه انك تعيش نفس الموقف او الاحساس مرتين .. خصوصا لو كان الاحساس مؤلم .. لكن احيانا بيبقى تقسيم الألم اريح من انه يجيلك مرة واحده.

السنة دى مختلفه بالنسبه لاى عيد ميلاد مره عليا .. لانى يوم 23 اكتوبر هكمل ال 23 سنة .. ومع ان مش عاجبنى رقم 23 ده ومش عارفه ابصله من فوق ولا من تحت .. لكنها برضه هتفضل سنة مميزة انجزت فيها شوية حاجات حلوين يفضلوا عايشين معايا لل 23 سنة اللى جايا ان ربنا ادانا العمر وعشناهم.

وطبعا الموضوع ده مش كامل .. ومش هعرف اكمله الا لما يجى النص التانى من عيد ميلادى .. اللى هو 26 اكتوبر طبعا :)

كل سنة وانا طيبة بقى :$  

الحنين لما هو آت

عارف الحنين .. الحنين ده اللى بتحسه لما تفتكر انسان كنت بتحبه وبعدتم عن بعض .. واللى بتحسه لما يكون فيه مكان متعود تروحه وعشت فيه لحظات حلوة فى عمرك وبطلت تروحه دلوقتى .. فبتحس بالحنين ليه ولأيامه ... انت عارف الحنين للحاجات اللى فاتت .. للحظات وناس وذكريات وشوية صور عشتها كانت حلوة .. 

عارف بقى ايه أجمل؟؟ الحنين لحاجات لسه هتيجي ولسه هتعيشها ولسه ما تعرفهاش !!

هى حالة اشتياق لحاجات لسه هتحصل، بتحلم بيها ومن كتر ما بتعيش جوا الحلم بتصدقها فلما بتطلع لارض الواقع والحياة اللى عايشنها بيجيلك حنين ليها وبتحس انها واحشاك وكانها كانت حقيقة فى يوم من الأيام.

انا اصلى بعيش فى الحالة دى كتير قوى .. الحنين لبكرا .. بكرا اللى عندى أمل انه هيبقى أحلى من النهاردة فبحس انه واحشنى ونفسي يجي بسرعه بقى .. فبتجيلى حالة من الحنين لايام حلوة عايزة اعشها.

ان نص حياتى تقريبا أحلام .. بحب أحلم وبعيش قوووى جوا أحلامى علشان بحب أحلمهم  بضمير .. فطبيعي انى لما انزل لارض الواقع احس بالحنين للحاجات اللى عشتها فى أحلامى قبل كده .. 

بعز الضحك زى عنيّا

عمرى ما كنت شخصية نكدية ولا عمرى حبيت النكد ابدا .. طول عمرى بحب الضحك والفرفشة وبكبر دماغى وبطنش اى حاجة ممكن تكون سبب فى زعلى .. اللى بيزعلنى بطنشه وبعتبره انسان مش موجود اصلا .. الحاجة اللى ما بكونش مبسوطة وانا بعملها ببطل اعملها وامسحها من حياتى .. وطول الوقت وانا معترفه اننا بنعيش حياة واحده بس ولازم نعيشها بافضل طريقة ممكنه .. لازم نضحك ونطنطت وننبسط ونضحك فيها من قلبنا .. ولان اليوم اللى بيعدى من غير ضحك هو يوم مش محسوب من عمرنا.

ايوه انا معترفه ان انا كده .. وان هى دى حياتى لكن .. لابد من لكن

السر اللى ماحدش يعرفه انى كتير بعيط .. كتير بقفل عليا باب اوضتى ومن غير اى سبب ابكى واعض على المخده علشان ببقى نفسي اصرخ ومش عايزة حد يسمع صوتى .. احيانا ما بيجيليش نوم غير من التعب والمجهود اللى بحسه بعد البكاء ..  ببكى لما بحتاج ادفى واحس بالهدوء والراحة والأمان .. ببكى علشان الدموع احيانا بتكون السبيل الوحيد للراحة اللى مش موجودة بين الناس .. ببكى علشان اخرج من جوايا اى مشاعر سلبية او حزينة وعلشان اشحن طاقتى للحياة من تانى

بعد يوم جميل مليان بضحك وهزار وفرحه وتنطيط ولمة حلوة مع الاصحاب .. وبعد الحالة العالية من السعادة اللى بعيشها بيجلى فجاه فى نهايه اليوم حالة شجن .. بحس انها لحظة وداع .. بودع الضحكة الحلوة واللحظة الصافية واللمة والصحبة.. لحظة فيها احاسيس كتير داخله فى بعض، لحظة فرح .. واحساس ان كل حاجة بتخلص وان الاوقات الحلوة بتخلص بسرعه قوى .. واحساس كبير بالخوف ان الوقت الحلو اللى عدى ما يتكررش تانى 

الشيء الوحيد اللى بيهون عليا وجع نهاية اليوم هو لما بفتح الكاميرا بتاعتى واقعد افترج على الصور اللى صورتها واتصورتها على مدار اليوم .. وافتكر كل صورة وكل موقف وكل ضحكة اتقالت فى كل صورة .. وللحظات برضه وانا بتفرج ببقى مش مصدقة ان انا كنت فى المكان ده ومع الناس دى وفى الوقت ده ..

بحاول افهم يعني ايه شيء يكون حصل وانتهى واتحول لذكرى .. يعني ايه حاجه تكون خلصت ومش هتحصل تانى زى ما حصلت بنفس تفاصيلها تانى ابدا وهتفضل عايشه جوا كل واحد كان موجود يومها مجرد ذكرى وشوية صور .. وهى معقولة حياتنا هتبقى بس كام البوم صور !!

مش عارفه اقول انى مش بعيش فى الماضى ومش هتكسف من كده وده لانى شايفه الماضى هو الشيء الوحيد اللى ينفع اعيش فيه وافتكره واحلم بيه .. الشيء الوحيد اللى ممكن اضحك بسببه وابكى بسببه .. المستقبل لسه ماجاش ومش عارفه يا ترى الدنيا مخبيالنا ايه فيه!! والنهاردة بيجري بسرعه وبيتحول ماضى بسرعه برضه .. فكده او كده مش هعرف اركز فيه وهو بيجري والا هتعب وادوخ .. علشان كده بعيش فى الماضى وعلشان كده بحب التصوير .. لان التصوير هو اللى بيخلد الذكريات وبيحافظ على الماضى يفضل فى حياتنا شوية.

ما بحبش لحظات الوداع وعلى طول بخاف منها  وبعملها الف حساب .. ولما بتعرف على ناس جديدة بتبقى اول حاجه بفكر فيها امتى الوداع !!! علشان عارفه ان كل الناس مفارقة ومباعدة ومهما عاشرنا هتفرقنا الدنيا وكانه تار بينها وبينا .. بس دايما حريصة ان لما يكون فيه فرصة للضحك امسك فيها ما افوتهاش .. بضحك علشان الضحك بيخلى القلب شباب وبيطول العمر وبيحلى الوش وينور القلب

ايوه ايوه برغم شوية الحزن اللى فوق دول لكن انا برضه بحب الضحك .. ما بحبش الحزن .. بحب لما اخرج مع اصحابى استغل معاهم كل لحظة فى اننا نضحك ونضحك وما نبطلش ضحك.. ونضحك على نفسنا واحنا بنضحك ونضحك على نفسنا لو بطلنا ضحك لحظة .. نفتكر نفسنا زمان ونتفكر شوية ذكريات تضَحك ونِضحك عليها .. نهزر ونألش على نفسنا .. نغنى ونرقص ونتشقلب لو لزم الأمر المهم اننا ننبسط ونستمتع بكل لحظة

يمكن الخوف من ان اللحظة الحلوة هتجرى وتخلص بسرعه هو اللى بيخلينى عايزة اعيشها اكتر واستمتع بيها اكتر واركز فيها بكل طاقتى .. وامشى بمبدأ .. عيشنى النهاردة وموتى بكرة .. فالنهاردة احنا بنضحك والنهاردة احنا سوى ومش مهم عندى بقى بكرا هيحصل ايه .. مش بفكر فى اللى بعد كده الا لما اليوم يبقى خلاص هيخلص .. كانى كنت نايمه وفجأة صحيت .. ايه ده معقولة اليوم خلص!!! 

 

عبدالرحمن الابنودي - رسائل حراجي القط كامله

رسائل جميلة

مش هلاقى كلام اعبر بيه عنها ..

لازم تفضى نفسك ساعتين بس .. تسمعهم

قمة فى الروعة .. قمة فى الرومانسية والاحساس

بتحدى العالم .. وهحبك برضه

نفسي أحبك ..

صعبة دى !!

هو السؤال بس .. ليه طول ما انا عايشه بحلم ..وطول ما انا بحلم الناس حواليه بتتريق على احلامى وبتحسسنى انها اوهام وسخافات مش موجودة ومش بتحصل ومش هتحصل فى يوم من الايام !!

يعني انا نفسي أحبك .. نفسي اعيشلك العمر كله حواليك .. نفسي نعيش سوا اجمل قصة حب عرفها التاريخ .. نفسي فى حاجات كتير قوى ومش عايزهم الا معاك انت بس .. وكل ما اقولها لحد يقولى انسي .. ما فيش الكلام ده بطلى اوهام واكبرى وعيشي الواقع وبصى قدامك !!

اهو بالصدفة وانا بكتب الكلام ده اشتغلت اغنية منير .. لو بطلنا نحلم نموت!!

وانا حبى ليك حلم .. اجمل حلم فى حياتى .. والحلم الوحيد اللى مديني طاقة اقدر اعيش اصلا .. الحلم الوحيد اللى بينورلى فى الدنيا الضلمة دى

لو احلامى صعبه وكبيره .. فانت فى حد ذاتك حلم ..ولو انت بقيت حقيقة .. يبقى باقى الاحلام هتتحقق .. وان شاء الله كلها هتتحقق ومعاك انت .. 

انا مؤمنة بيك .. عايشه فى دنيتنا اللى فيها انا وانت حوالينا الدنيا مليانة وروود وعصافير .. نزعل شوية والخيط اللى ما بينا وحبنا الكبير يرجعنا ويربطنا ببعض اقوى من الاول .. مهما بعدنا عن بعض وسافرنا واتغربنا يفضل ما بين ارواحنا رباط ما يتفكش ابدا .. 

انا نفسي اقلك بحبك .. نفسى أقلها قوى .. اكتر بكتير من انى نفسي اسمعها منك .. نفسي اقلك بحبك وتطلعلك بكل الوجع اللى جوايا .. بكل الاحلام والجنان والحنان اللى شايلاه جوايا ..

مستنيه اليوم اللى حلمى بيك هيتتحقق علشان اقف قدام الدنيا بحالها .. قدام كل واحد قالى ان احلامى دى اوهام وما بتحصلش وبلاش منها علشان اقله شفت بقى اللى بيحلم وبيخلص نيته فى الحلم ربنا بيديله ايه !!

انا مش بتعب من الأحلام ..مش بتعب من الانتظار .. الأحلام بتدينى الامل .. والانتظار بيعلمنى الصبر .. والشيء اللى بيجي بعد انتظار وشوق بنخاف عليه اكتر .. وبنحافظ عليه زى عنينا وبنشيله جوا ابعد نقطه فى قوبنا وبنعيش خايفين عليه من الهوا الطاير

التعب الحقيقي انى اعيش من غير حلم .. اعيش من غير حب !!

الحياة ما يبقاش ليها طعم من غير حلم عايشين علشانه وبنتعب علشان نوصله .. وانا برضه مؤمنه ان الواحد على قد تعبه على قد ما ربنا بيرزقه ..

هتحدى العالم كله واقلك بحبك .. وهتحدى العالم الف مره واوصلك .. هشيلك فى قلبى واحبك وادلعك .. هخليك ملكى واميرى وحبيبي وابويا وابنى ودنيتى .. هستناك .. ولو بعد الف سنة هستناك .. انا مش مستعجله على حاجة ولا ورايا حاجة غيرك .. انا فاضية وعايشة بس علشانك وهثبت للعالم كله وقبلهم نفسي ان الحب لوحده كفاية .. وان بالحب الحياة طعمها بيختلف وان الأحلام مهما كبرت بتتحقق.. المهم الإيمان.  .. .

 

سيد الحبايب

من اجمل لحظات حياتى واطولها أيام (الحمل), اللحظة اللى عرفت فيها انى حامل, حسيت كان ان الدنيا مش "سيعانى".فكرت اكلم ماما ابلغها الخبر, بس بعد ما مسكت الموبايل رجعت فى كلامى, ما فيش حاجه فى الدنيا هتعوض فرحه هشوفها فى عين امى لما تعرف الخبر ده منى.
اخدت تاكسى وطيران على بيت بابا, حسيت من عين امى ان عينى فضحانى, اصل الفرحه ما بتدراش يا ناس!, بصيت فى الأرض وقعدت ألعب بصوابعى من كسوفى وايدى عرقت وقلبى دق بسرعه وحالتى كانت حاله, بس فى الاخر لسانى نطقها "بأعجوبه" ... انا حامل.
حسيت انى بتباس كتير اوى, بابا على شمالى يبوس فيا, وماما على يمينى بتبوس وتعيط, من فرحتها بيا طبعااا!
اترميت فى حضنها على طول .. يااااااه ده أنا كنت محتاجه الحضن ده اوى. ازاى كمان كام شهر هكون أم مسئولة عن تربيه طفل وهاخد بالى منه,و انا لحد دلوقتى محتاجه لحضن امى ومحتاجه اللى ياخد باله منى.
ما رجعتش بيتى يومها, كلمت جوزى قلتله انها طقت فى دماغى نتغدى عند ماما النهارده وهو سلم امره لله وجه, اخدته على أوضتى علشان أقله الخبر, و اترمي فى حضنه براحتى من غير ما اتكسف من ماما او بابا, الفرحه اللى شفتها فى عينه, شالت من جوايا اى خوف من الحياة الجديدة اللى انا داخله عليها.
مش عارفه فترة الحمل مرت عليا ازاى, كنت باحسبها بالساعه مش بس باليوم, اتكورت وبقيت عامله زى البطايا بس كان حبيبى دايما يقولى, بحبك حتى لو بقيتى شبه الفيل أبو بزلومه :)
لما معاد الولادة قرب ورحت المستشفى, حسيت ان كل التجهيزات اللى عملتها الفترة اللى فاتت طارت من دماغى, بس وجود حبيبى وماما جنبى هونها علىّ, وجت اللحظة اللى استنتها من اول ما وعيت على الدنيا وحسيت بأنوثتى وكينونتى, يوم الجمعه وبعد أذان الضهر بحاجه بسيطة, سمعت صوته "بيؤؤ", حسيت كأن كل التعب الى انا فيه راح مع الصوت الجميل ده, اللحظة دى مهمه اوى فى حياتى, اصلها لحظة فاصلة ما بين كونى امرأه عاديه, وما بين كونى أم مسئولة عن حياة طفل,واللحظة اللى شلته فيها, كنت حاسه انى بحلم, مش مصدقة ان الملاك ده كان عايش جوايا, مش مصدقه انه جزء منى, هيكون ابنى ومسئول منى زى ما كنت انا بنت لأمى وأبويا طول العمر اللى فات ده, فى اللحظة دى بالذات عرفت قد ايه ماما بتحبنى, ولما بدأ "يزمزأ" كده ويعيط, عرفت برضه قد ايه امى بتخاف عليا.
مش هقدر أقول يارتنى بقيت أم من زمان علشان اعيش كل الاحاسيس الحلوة دى, و ده لان كل حاجه لازم تحصل فى وقتها علشان نستمتع بيها, أنا بس هدعيلك ربنا يسعدك ويبارك فيك ويخليك ليا.

على فكرة, انا ما اتجوزتش علشان اخلف, انا بس كنت مستنيه الزفه فى عدد أغسطس الى فات فالطبيعى بعد الجواز يبقى فيه أولاد وكده يعنى.

دعــــــــــــاء جميل



كلمتنا
عدد رقم 118
نوفمبر 2009

على شط البحر

وانا على البحر كان نفسي اقلك الف بحبك .. كان نفسي امسك ايدك جامد قوى واحط راسى على كتفك واقولك واحكيلك عن احساسى بالامان قد ايه كبير وانت جنبى ..كان نفسي تكون فى حياتى .. كان نفسي يكون ليك وجود فى حياتى واكون بحبك وتكون معايا

وانا على البحر افتكرت ذكريات وناس كتير قابلتها وعرفتها ناس لسه موجوده وناس بعدت وناس ماعرفش عنهم اى حاجه وناس هى كل حياتى دلوقتى، افتكرت ذكريات وحواديت حصلتلى وافتكرت لحظات كتير عشتها على البحر وضحك ضحكته ووجع حسيته وأمل وحلم وحب واحاسيس كتير 

وانا على البحر .. قدام الموج سرحت لحظة فى حياتى .. فى شريط عمرى اللى جري بسرعه .. وسرحت فى الأحلام الكتيره اللى نفسي اوصلها .. انت حلم منهم .. وانت سبب فى الباقى وموجود فى كل صفحة فى حياتى اللى فاتت واللى لسه هتيجي

 ..
وانا قدام البحر كنت هبكى من احساس غريب بالراحة .. وكأن موج البحر اللى بيجرى قدامى من بعيد بيجي يشيل شوية من التعب اللى جوايا ويمشي بيه بعيد يرميه فى وسط البحر وتيجى من بعده موجة تانية تشيل شوية كمان ترميهم 

.
وانا على البحر وبسمع صوت الموج وهو بيخبط فى بعضه وكانه بيجري ورا بعده فى سبق وكل موجه بتحاول توصل قبل التانية، افتكرت خناقتنا اللى هتحصل وصوتنا وهو عالى .. وشوفتك وانت دايما اللى بتيجي تصالحنى علشان ما بتستحملش تشوفنى لثوانى مضايقه وانت عارفه انى اول ما بزعل معاك باخد جنب وابكى وابقى زعلانه من نفسي انى مزعلاك . عشت كل اللحظات دى فى ثوانى بس وانا واقفة قدام البحر.

قدام البحر .. مع موجه وصوته .. ولما بتغيب عنه الشمس ويزحف الليل .. بحس بخوف جوايا بيزيد .. وكل الفرحه اللى عشتها على شط البحر بتتسرق فجأة وتضيع فى الضلمة وسط الموج العالى .. و كأن البحر تعب من كتر ما شال هموم البشر طول النهار وبيجي بليل يرمى منهم شوية على باقى البشر اللى لسه واقفين يبصوله  .. بيقولهم اتعبوا معايا شوية ده انا شايل جوايا بلاوى.

البحر وحكاياته اسطورة كبيرة مش حاجة كده تتحكى فى سطرين، ده موال كبير فيه سطور تتكتب وسطور تانيه مالهاش غير الاحساس .. نحسها ونعيشها فى خيالنا .. حكايات بيتولد جزء منها على البحر وجزء تانى فى خيالنا بنشيلوا جوانا لحد ما نسافر المرة الجايا ونشوف البحر.

البحر عندى قصة حب كبيرة، اول ما اقابل حبيبي ويبقى من نصيبى هاخده هناك ونقف انا وهو لوحدنا وتلمس المايه رجلينا وتلعب بينا وهقول لحبيبي بقى عن حكاياتى مع البحر وذكرياتى وياه واخلى البحر يحكيله عن كل كلام الحب والشوق والحنين اللى وصيت البحر ينقلهوله..

دور على الحب فى الصحبة

سالت نفسك قبل كده انت ابه اللى بيبسطك ؟؟ ايه الحاجات اللى بتحب تعملها ومش بتزهق منها؟؟ مين الناس اللى بتحب تكون معاهم وبتحس انك مرتاح وانت معاهم 

الاجابة لاول وهله هتفتكرها سهله  وبسيطة لكن لو فكرت فيها شوية هتلاقى الموضوع اصعب من كده شوية

فيه حاجات كنت فاكره انى بحبها وطلعت ما بحبهاش وناس كنت فاكره انى بنبسط معاهم وطلعت برخم على نفسي مش عارفه ليه وبكون معاهم وبمثل على نفسى انى مبسوطة

ومش انا لوحدى اللى كده .. فيه كتير بيبقوا مقتنعيين او فاكرين نفسهم كده بالحاجات والناس اللى معاهم لكن لما بيبعدوا عنها شوية ويفكروا فى لحظات هدوء بيعرفوا الحقيقة وهى ان مش كل الحاجات بتبسط ومش كل الناس تستاهل نكون معاهم واكيد طبعا ان مش كل الاماكن اللى بنروح بتعجبنا ولا كل الناس اللى بنكون معاهم بننبسط بوجودنا معاهم 

كتير بنفتكر او بنضحك على نفسنا ونوهم نفسنا اننا مبسوطين يمكن لاننا خايفين من التغيير ويمكن خايفين نضايق حد بتصرفتنا ويمكن اى حاجة تانية .. لكن لما الموضوع يجى لانى ابقى مبسوط لازم افكر فى نفسي الاول .. ولو كانت سعادتى فى انى اخلى انسان سعيد فانا بسعد اللى حواليا علشان انا اكون سعيد اولا وعلشان بحب اكون سبب فى سعادة الاخرين ده ثانيا 

نرجع بقى للسؤال اللى سالته فى الاول انت عارف ايه اللى بيبسطك؟؟؟

انت عارف امتى ومع مين بتكون ضحكتك من القلب؟؟ 

انت عارف ان عمرك بيتحسب بس باللحظات اللى بتضحك فيها وان اللحظات اللى بتكشر فيها او تحزن فيها هى لحظات ضايعة من عمرك ومش محسوبة .. وعارف انك هتعيش مرة واحدة بس وان العمر قصير وعلشان كده ما يستاهلش ان تعيشه مع ناس ما تستاهلكش ومش معتبرة وجودك مهم .. وما فيش وقت تضيعه مع ناس مش بتكون سبب فى ضحكتك 

دور على فرحتك بايدك وكون انت السبب الاول فى سعادتك وفرحتك .. دور على الناس اللى بتحبك واللى بترسم ضحكتها  .. شركة معاك 

دور على الحب الحقيقي فى الصحبة اللى بجد