كل واحد عجبه عقله، ما عجبوش رزقه!!

بعد شوية تفكير فى الدنيا دى وشوية تأمل كده وصلت لنتيجه مثيرة للاهتمام جدا ..

تتلخص فى النهايه فى مثل لطيف قوى بيقول

"ربنا وزع العقول كل واحد عجبه عقله وزع الأرزاق ماحدش عجبه رزقه"

ودى حقيقه واقعيه جدا جدا يعني ..

كل واحد مقتنع بطريقه تفكيره وشايف انه هو صح .. وبيضايق لما حد بيعترض على كلامه

وفى نفس الوقت بيبص دايما للى فى ايد غيره سواء فلوس او اولاد او صحه او مركز مرموق فى المجتمع ..

يعني عجبه عقله اللى وصله للى هو فيه ومش عجْبه رزقه " اللى عقله وصله لى برضه" يا سبحان الله

واللى بيأكد المثل ده وبيشرحه بمزيد من التفصيل يعني

انك هتلاحظ كل الناس اللى فى الدنيا وأولهم أنت .. بيفكر ويبص على الحاجات اللى ناقصه

والحاجات اللى نفسه فيها .. اللى هو عايزها يعني

وهتلاقى الانسان متناسي الحاجات الكتييييييييييير جدا اللى عنده.

وبالتالى بيتحول تفكيره لتفكير سلبي مع الوقت وده طبعا على حسب بقى ايمان الشخص ده

وعلى حسب اصراره وعزيمته

يعني رد فعله على طريقه تفكيره هتزادد قوة او هتقل قوتها على حسب الشخص

فيه ناس من كتر ما بتفكر فى الحاجات اللى ناقصها فى حياته بتحس انها محرومه وانها ما عندهاش اى حاجه .. والموضوع ده يبدا ياثر على نفسيتهم جامد جدا ويبدا كمان يعملهم أمراض نفسيه مختلفه بقى..

وفى ناس ايمانها بيكون قوى واصرارها قوى بتفكر فى اللى ناقصها ده .. لكن بتفكر فى نفس الوقت فى حكمه ربنا .. لان اكيد ربنا لما بيمنع حاجه عن عبده بيكون لحكمه ومش دايما بيعرف الحكمه دى البشر .. فالانسان المؤمن بيسلم بحكمه ربنا وبيسبها على الله بقى.

واكيد مش كل الحاجات اللى ناقصه واللى الانسان عايزه يقدر يحققها لنفسه .. اكيد فيها حاجات كتير جدا مستحيل وبعيده عن ايديه

زى مثلا نعمه الأولاد او الصحه او البصيره وسداد الرأى .. وغيرها حاجات تانى

وتيجى تتكلم بقى مع حد من اللى النقص ده تعبهم اوى وآثر فى نفسيتهم تلاقى ان تفكيرهم عاجبهم وعقلهم مريحهم قووى بس فى نفس الوقت مش راضيين برزقهم وحاسين بالظلم او الحزن او الاتنين مع بعض بقى..

مع ان لو كل واحد يعني سلم ان ما فيش حاجه بتحصله فى الدنيا الا وليها حكمه عند ربنا وسواء بقى هو عرف الحكمه دى او معرفهاش لازم يرضى بقضاء ربنا .. عقولنا هترتاح قووووى وقلوبنا هترضى برزقها كمان.