عودة لنفسي (1)

من زمان وانا بفكر انى عاوزة ارجع اكتب تانى .. وكل مرة بقول لنفسي فيها انا لازم أكتب .. بفتح صفحة المدونة بتاعتى وبتنح وببقى مش عارفه اكتب ايه وبقفلها تانى واكمل اللى كنت بعمله ويفضل حلم انى اكتب من تانى مجرد حلم.
حياتى فى الشهور الاخيرة ما كانتش فاضية علشان ما القايش اللى اكتب عنه بالعكس دى كانت مليانه بحاجات واحداث كتير جدا .. اشخاص واماكن ومشاعر وحاجات كتير قوى واللى يعرفنى كويس هيعرف انى المفروض كان زمانى كتبت عن كل يوم فى الشهور دى اكتر من مجرد نوت واحده .. لانى بطبيعتى بحب الكتابه وكنت بكتب كتير.
انا مش كاتبه واسلوبى فى الكتابه مش فظيع ولا واو ما حصلش لكنى بعرف اعبر عن اللى جوايا بكلمتين واحيانا كده بيوصلوا للناس وكنت دايما بنبسط قوى لما الاقى حد وخصوصا لو ما اعرفهوش يجي يكلمنى ويقولى انا بتابع المدونة بتاعتك .. كنت بستغرب الحقيقة لانى دايما عندى الاحساس بان كل الكلام اللى انا بكتبه ما هو الا عبارة عن عك كتير فكنت بستغرب ان العك ده ممكن يعجب حد .. وبعد كده جاتلى فكرة انى ممكن فعلا اكون بعرف اعبر عن احساس جوا حد هو مش عارف يعبر عنه فبيلاقيه فى كلامى وعكى اللى بكتبه ده.
انا بقالى تقريبا 9 شهور مختفيه عن حياتى .. او بمعنى ادق بجرى ورا سراب ونسيت نفسي فيه ونسيت انا عايشه ليه ؟؟.. بقيت بفكر فى الحاجات اللى الناس بتحبها وبحاول اعملها ونسيت الحاجات اللى انا كنت بحبها وبطلت اعملها وبالتالى ما بقاش عندى وقت افكر فى نفسي اصلا ولا اكتب اى حاجه ولا اعمل اى حاجه مفيدة لنفسي.

مؤخرا بقى عندى حاله اكتئاب مزمن .. الحاله دى بقالها مثلا 3 او 4 شهور .. واللى يعرفنى كويس هيحس بده .. وكتير كنت بتسأل السؤال بتاع مالك وفيكي حاجه متغيره والحاجات اللى من هذا القبيل بس لانى فعليا ما كنتش عارفه مالى فكنت برد الرد الطبيعي على السؤال ده بان مماليش :) وانى كويسة وزى الفل وما فيش حاجه

بس عارف .. من كتر ما بتتسال مالك بتبدا فعلا تشك فى نفسك وتفكر كمان فى نفس الوقت .. هو ممكن يكون فيه حاجه فعلا متغيرة وانا اللى مش واخد بالى !!

بس انا ما وصلتش لاى نتيجة وماحاولتش اتعب علشان اوصل .. صحيح انى ما كنتش مبسوطة وصحيح ان كان بيجي عليا اوقات كتير وانا لوحدى بليل اعيط اعيط اعيط ومن غير ما اعرف السبب .. واصحى الصبح استقبل الدنيا بضحكة من الودن للودن وكأن ما فيش اى حاجه حصلت .. كان بيجي عليا اوقات بحس انى اتجننت فعلا .. المشكلة انى ما حاولتش اغير اى حاجه فى حياتى وما حاولتش ابسطنى اكتر وما حاولتش اعرف ايه السبب.

لحد ما وصلت فى حياتى ليوم زى النهارده .. حاسه انى رافضة كل الناس وكل الحاجات اللى حواليه ..وعندى احساس قوى بالرغبه فى البحلقة فى السقف وانى افضل قاعده كده فى هدوء كتيييير ولمدة طويلة 

ما بقتش باكل زى الأول .. ما بقاش فيه متعه للأكل .. بقيت بطبق القاعده اللى بتقول الواحد بياكل علشان يعيش .. ومادام انا عايشه يبقى رضا الحمد لله

بقيت بنام كتير .. او ما بقيتش بعمل اى حاجه الا انى بنام وبقوم من النوم انام تانى

وفيه شوية وقت الصبح كده بروح فيهم الشغل اتنح فى شاشه الكمبيوتر اخلص الشغل اللى ورايا فى هدوء وصمت 

انا فيا حاجات كتير اتغيرت .. وكل اللى اتغير ده حاجات من جوايا ما اعرفش هى ايه وما اعرفش اتغيرت ليه بس فيه حاجه ما بقتش زى الأول، وكل اللى اعرفه انى ما استاهلش اى حزن او ضيق وان ما فيش انسان او مخلوق على وجه الارض يستاهل اضايق فى يوم علشانه بعد ابويا وأمى.

عارفه ان كل الكلام اللى فوق ما يخصش حد زيه زى اى كلام كتبته قبل كده وزى كل الكلام اللى هكتبه بعد كده .. لكنها فضفضة لابد منها ، وعودة لحاجات كنت بحبها ومش عارفه بطلتها ليه.