فى محطة الانتظار ..
مش عارفه بتتحسب مدة الانتظار ازاى؟؟
يا ترى بتتحسب بالسنين والأيام اللى عدت وبتعدى واحنا مستنيين
ولا بتتحسب بالناس اللى عرفناهم وعرفونا ودخلوا حياتنا ودخلنا حياتهم
وانا فى المحطة .. مش بحب أبص كتير على الساعه علشان ما اتعبش
وبخاف اركز مع الناس اللى بتركب فى كل محطة
لان الدنيا علمتنى ان مادام انا عرفت انسان فى محطه
يبقى اكيد هيجيله محطة وينزل فيها
وارجع من تانى قاعده وحاطه ايدي على خدى
مستنيه المحطة اللى بعد كده .. مستنيه اشوف الدنيا اخرها معايا لحد فين
وفى كل محطة بلاقى ناس تانيه زيي كده
قاعدين ومستنيين .. كلنا بنركب وننزل ونتحرك
ومحدش بيقعد مع حد اكتر من مدة محطته
ماحدش بيقعد محطة زيادة .. ولا بينزل محطه بدري ..
اتعلمت ان اركز مع محطه واحدة بس .. محطتى انا
اشوف انا ركبت فين وعايزه انزل فين ..
اقفل باب الكابينة بتاعتى كويس علشان ماحدش يدخل
يقعد معايا محطتين ويسبنى وينزل بعد ما أكون اتعود على قعدته والكلام معاه
الدنيا غريبة .. الناس فيها بتدخلك من تحت الباب اللى انت قفله
ومن الشباك .. ومع الهوا اللى حواليك
ومهما حاولت تقفله .. بيدخلولك برضه
كلام غريب مش كده ..
بس لو فكرت فيه هتلاقيه صح
وهتلاقى كمان انك مش هتعرف تقفل الباب عليك ..
وان دايما هيفضل جزء منه مفتوح
وان هى الدنيا كده وهتفضل كده
ناس رايحه وناس جايه .. حتى انا نفسي .. هتجيلى محطه وهنزل فيها
وهسيب فيها ناس .. كانوا فاكرنى هكمل معاهم للآخر
الآخر اللى ماحدش يعرفله حدود .. ولا ليه مقياس
وهفضل فى محطة الانتظار .. ببعد عينى عن الساعه
خايفة الزمن يسرقنى وانا مش واخده بالى
وعلشان خايفه سيباه يسرقنى وانا مش براقبه
وهفضل احسبها بالناس اللى بتركب فى محطات حياتى
وهفضل بوارب الباب وخايفه يدخلى منه هوا
وهفضل مستنيه المحطه اللى انا هنزل فيها !!
هناك تعليقان (2):
برغم التشاؤم و الكآبه اللى فى البوست .. بس الكلام معبر .. لكن الدنيا مش كده من قفل ابواب هو اللى هينفع .. الدنيا اختلاط و ندم مره و مره كمان و سوء تفاهم .. لحد ما نوصل .. او مانوصلش .
تسلم إيدك
معاك حق .. الدنيا هات وخد .. صبر وتحمل .. بنقع مره ومره علشان نتعلم فى المره اللى جايا ما نقعش تانى ..
بنشوف ونتألم .. واحيانا نتمى فى لحظات اننا ما كناش اتولدنا احسن من شدة الألم اللى بنمر بيه .. ولما يمر شوية وقت .. بنبص ورانا ونضحك على شيء كان فى يوم من الايام بيوجعنا قوى .. لاننا من وجعنا اكيد اتعلمنا درس .. ومن رأى .. ان أفضل الدروس هى اللى بنتعلمها بألم شديد وكل ما ازداد الألم كل ما كان الدرس أقوى .. لأن الألم بيترك جوانا أثر وعلامه .. بتدى للدرس اللى اتعلمناه منه قوة وتأثير ..
وعلى فكرة انا مش متشائمة .. انا بطبعى انسانة متفائلة جدا وبرمى حاجات كتير ورا ضهرى وبتوقع دايما الأجمل والأفضل والأحسن فى كل شيء .. لكن فى لحظات ضعف او وحدة بحس انى محتاجه أرجع عن احلامى وتفاؤلى وطيرانى فى عالم الأحلام وارجع للواقع المر اللى احنا عايشينه .. فتلاقينى كتبت شيء غريب زى اللى كتبته ده ..
طولت فى الرد .. بس كان لازم اشرح وجهه نظرى يعني ..
سعيدة بمرورك وردك
إرسال تعليق