أكتر من الحب ..

بحبك وبتحبنى .. دى احلى حاجة فى الدنيا .. وخلاص كده انا مش عايزه حاجه تانيه من الدنيا ..

زمان فى بداية مرحلة المراهقه كنت فاكره كده .. كنت فاكره ان "بس" ان اتنين بيحبوا بعض يقدروا يتجوزوا ويفتحوا بيت ويعملوا اسره وعيله .. وحياة.

دلوقتى لما كبرت شوية كده .. شوية صغنونه مش قوى يعنى ;)  لقيت الموضوع اكبر بكتير من كلمتين حب .. او حتى مجرد احساس موجود فى القلب ..

لان الناس مش بتعيش وتتعايش بالاحساس وبس ... ومش بتكلم عن الفلوس خالص على فكرة ..

انا بتكلم عن الحاجة الكبيرة اللى المفروض كلنا بنبصلها ورا الحب .. اللى هى الجواز .. البيت والاسرة والعيله .. والحياااااااة.

لما بفكر كده شوية فى موضوع الجواز ده .. بحس انه اكبر بكتير من مجرد اتنين بيحبوا بعض .. مع انه فى الاول وفى الاخر بيجي على دماغ الاتنين دول بالخير او بالشر .. على حسب بقى.

لكن بفكر فى الشخص اللى المفروض هحبه وهرتبط بيه .. مش هتفضل طول عمرها علاقة خارجيه كده .. ماهو لازم هيدخل البيت .. هيتعامل مع اهلى .. مع امى وابويا واخويا .. هيشوف قرايبي وخلاتى وعمامى .. هيخرج معايا فى كل حته وهخرج معاه برضه فى كل حته ...

هيبقى فيه زيارات بين عيلتى وعيلته .. بين اهلى واهله .. يعني الموضوع هيبقى اكبر منى انا وهو .. هنبقى احنا وهما ..

يعني اكبر من مجرد احساس بالراحه والامان لشخص .. ده الموضوع طلع كبير قوى وطلع فيه ناس كتير قوى هيدخلوا فيه ..

لما بحضر فرح مثلا .. واشوف الناس الكتير اللى بتحضر وتتعرف على بعضها .. وقرايب العروسة يتفرجوا على قرايب العريس والعكس .. لما بشوف عيلتين بيدخلوا فى بعض علشان يبقوا عيله واحده.. علشان لما تمر شوية ايام وشهور يبقوا اولادهم مشتركين .. لأ ده الموضوع كبير بقى !!

 

لما بفكر فى عيد الفطر وعيد الأضحى وزيارات بين العيلتين .. او على الأقل انا وهو هنروح بيت اهله .. وهقعد مع ناس كانوا لحد وقت قريب غرب عنى .. وانى المفروض هخده وادخل بيه بيت اهلى .. ويقعد عادى كده مع بابا وماما .. واقعد انا كمان معاهم :) ..لما بفكر  فى فرح بنت خاله مش عارفه مين .. وبنت عم مش عارف مين .. وهروح انا وجوزى او هيروح هو وأنا ;) .. ماهو ده بقى اللى بقول عليه انا .. ان عيله دخلت فى عيله .. والناس بقت  كتير قووووى فى الموضوع اكتر من مجرد انا وهو ..

يعني من الاخر .. لازم يكون حد كده اتفشخر بيه قدام الناس وافتخر كده وانا بقلهم فلان الفلانى ده .. جوزى .. اصلى بحس ان كلمه "جوزى" كلمة كبيرة قوى .. يعني مش اى حد هينول اللقب الغالى ده ..

والعكس صحيح .. لازم اكون انا حاجه جامده كده هو كمان يفتخر بيها قدام عيلته واهله واصحابه ..

الحاجه الجامده دى مش بس فى شغله ومنصبه ومكانته الاجتماعيه .. دى كمان بتبقى فى عقله ودماغه .. اسلوبه فى الحوار والكلام واللبس .. يووووووووووه ده موضوع كبير قوووى

احيانا لما بفكر فى المعادلات دى كلها بحسها مستحيله تتحق كلها مره واحده فى شخص واحد اصلا .. وانها اذا اتحققت معقولة انا بقى هقابل الشخص ده .. ده ايه كمية المعجزات اللى هتحصل علشان حضرتى دى!!!

وبعيدن برجع تانى وأفكر .. هو انا هتجوزه علشانى ولا علشان الناس؟؟ .. يعنى ممكن يبقى واحد الدنيا كلها بتحكى وتتحاكى عنه وفيه وتقول أشعاار ومعلقات غزل .. بس لما يتقفل علينا باب واحد تبقى العيشه فى جهنم أرحم من الجنه معاه .. يبقى يا فرحتى بيه ساعتها ..

يعني هيبقى ساعتها "انا وهو" اهم  بكتير من "احنا وهما" !!!

المهم ان .. انا اكون بحب هو .. وان حضرته يكون بيحب حضرتى :$ .... مهمه قوى النقطه دى .. قوى قوى يعني :$

اننا .. انا وهو .. نكون متفاهمين ,, يعني مجرد بصه عين تفى بالغرض وتزيد كمان ..

المهم .. فى القصه دى كلها بقى .. ان يبقى فيه حب اصلا .. يعني لما احبه هشوف عيوبه مميزات "مرايه الحب عاميه طبعا" ... وهشوف كل حاجه "مش كامله" عنده كانها "بيرفكت" وشوية زيادة كمان .. واكيد العكس صحيح ..

يعني لو بحبه .. هستحمل حماتى لو كان كلامها سم شوية .. وهستحمل بنت خالته لو كان رغايه وحشرية شويتين .. وهستحمله هو لو كان هزاره سخيف شوية قدام الناس .. هعمل ايه بقى ما انا بحبه ..

بس فى المقابل هو كمان علشان بيحبنى .. هيجيب لماما هدية فى عيد الام ومولد النبى ورمضان والعيد الكبير والصغير .. وفى عيد الحب كمان :)

وهيتحمل كلام بابا معاه فى السياسة ومناقشته فى حاجات هو مش مهتم بيها اصلا ..

وهيتحمل كمان اى حد تانى من عيلتى تطق فى دماغى يغلس عليه .. من عشمه بقى :)

ماهو بيحبنى بقى .. :$:$