الثلاثاء، يوليو 13، 2010

دعبسات



مجرد دعبسه على خفيف جوايا ..



ممكن تسمع التراك ده وانت بتقرأه كمان

اشيل ده ارمى ده .. ادور ورا ده . بحاول افهم مين ده
بس كل ما بدور .. وكل ما بشيل حاجه .. الصوره اللى انا شايفاها هى اللى كانت ومازلت بتتأكدلى ..
كل حاجه حلوه كنت شايفاها هنا او هنا .. اتاكدت منها .. شفتها احلى فى عينى .. حبتها اكتر
كل ما اشيل حاجه علشان ادور تحتها ولا وراها .. الاقى الصوره احلى من الاول .. وحتى لما برجع اللى شلته لمكانه بتفضل الصوره حلوه ويمكن احلى .. لان كل شويه المستخبى والمدارى بيظهر وبينور وبفهم الصوره اكتر ..
وكل ما الصوره دى توضح وتنور وكل ما اجزائها الناقصه تتكمل وتتركب .. كل ما كل حاجه فيها بتحلو فى عيني.

زى احساس السعاده اللى تحسه فى نظرة عين بتضحك بصفاء شديد .. العيون دى كل ما تشوفها تشوف فيها جمال مختلف .. وكل مره تحسها بتزداد جمال .. وكل ما كانت النظرة بعمق اكتر وجايا من القلب مش بس من العقل .. كل ما كانت نظره مليانه مشاعر واحسايس فياضه.

زى منظر الشروق والشمس بتتولد من قلب البحر وتكبر وتعلى وتتحول من برتقالى غامق خافت لفاتح لاصفر فاقع ما تقدرش تفتح فيه عينك وتبصلها .. وتحس فى ولادتها وفى جو الشروق ونسمه هوا الصبحيه .. بلوحه فنان بديع سبحانه من أبدعها .. وتحس همومك صغيره اوى قدام مشهد زى كده .. وتحس ان الحب مالى قلبك وكل كيانك .. وتحس ان فيه دايما امل .. ومع ميلاد الشمس كل نهار بتتولد حاجات كتير اوى .. مشاعر واحسايس وافكار ورؤى .. بتتولد احلامنا اللى بنعيش بيها.

زى احساس طفل صغير مشتاق يبنى مراكب ويرميها فى البحر .. مشتاق يبنى قصور وبيوت على الرمل .. مشتاق يجري ويركب عجل .. زى احساس الطفل وهو بيحلم ليله العيد .. بيحلم باللبس الجديد اللى هيلبسه بكره .. ويحلم بالعيديه اللى هياخدها ويحلم بالخروجات والفسح والاماكن اللى هيزورها .. احساس بان كل شيء فى الدنيا جميل وصافى .. مش شايف غير الورد والبلالين ومش بيفكر غير ازاى ينبسط ويضحك ويلعب ويعمل مقالب فى اصحابه واخواته.

احساس الست لما تكون ام لاول مره وتشيل ابنها لاول مره وتبوس ايده الصغيره .. وتحضنه وتلعب معاه .. ويعيط وتحتاس بيه .. ولما اخيرا تعرف لوحدها هو كان محتاج ايه .. فتضحك من قلبها لانها قدرت تريحه وتحل  مشكلته ..

احاسيس كتير جميله .. مش بتيجى بالساهل .. بتاخد وقت وبتحتاج تعب.. لكن لما بتوصلها بتحس انك فى قمه السعاده .. حتى ولو للحظات بتحس فيها انك ملكت العالم كله .. بتحس انك اخف من الريشه وانك وانت ماشى على الأرض كأنك مش ماشى لأ ده انت طاير لفوق ..

احاسيس .. بتحتاجها علشان تقدر تعيش .. علشان تقدر تستحمل .. احاسيس بتخليك تشوف الصوره حلوه وجميله .. وتشوف كل تفاصيلها بوضوح .. تشوف عيبوها كانها مميزات .. كانها ديكور من غيره الصوره ما تحلاش ..

وكفايه دعبسه لحد كده :)



الاثنين، يوليو 05، 2010

آخر هلوسه (8) الحلقه الأخيره


دخلت اولى حضانه فى اواخر عام 1993 وعمرى كان 3 سنين وكام شهر .. كنت على مشارف عامى الرابع ..
وبعد سنتين جامدين مش فاكره منهم غير تخاطيف .. دخلت المرحله الابتدائيه فى نفس ذات المدرسه .. بس بدل ما كنا تحت الارض طلعنا فوق الارض ..
الخمس سنين مع نفس الفصل ونفس الناس .. كبرنا مع بعض من ايام ما كان عمرنا 6 سنين ولحد ما كملنا ال 10 ..
لحد تالته ابتدائي كانت مدرسه واحده بتدينا العربى والدين والحساب .. وكانت نفس المدرسه اللى بدات معانا من اولى ابتدائى ولحد تالته ابتدائى .. ومن حظى كانت جارتى كمان فى العماره :)
كنت شاطره .. بحب المدرسه .. بذاكر وبطلع الاولى او من الاوائل اللى فى الاول دايما.

وخلصت ابتدائى على خير وسافرت مرسي مطروح " اجمل مدينه فى العالم" واخدت اولى اعدادى من هناك لظروف عوائليه يعني .. كانت سنه هاديه .. مريحه ..وبعدين رجعت تانى للقاهره بهمها وحرها وشقاها .. وكملت تانيه وتالته اعدادى فى مدرسه سورها فى سور مدرستى الابتدائى ..
كونت صدقات عمري .. اصدقائى اللى بجد اللى طلعت بيهم من الدنيا واللى هكمل بيهم حياتى ان شاء الله عرفتهم فى الفتره دى .. سواء من المدرسه زى داليا وامانى وآيه .. او من الدروس زى حبيب قلب "نوران" ..

وكبرت وبقيت بنوته حلوه ملوو هدمى كده ودخلت ثانوى .. بس ما عرفتش احب المدرسه ولا الناس اللى فيها .. كنت كل يوم تقريبا بروح معيطه منها .. وفضل عندى اكتئاب حوالى سنتين ونص .. لحد ما فى الاخر حولت منازل وبعدت عن الجو ده .. هديت بقى وعرفت اركز وربنا كرمنى بمجموع كويس بالقدر الكافى انى ادخل كليه الألسن .. المفروض انها من كليات القمه .. سنه وراها سنه تجر فى السنه اللى وراها لحد ما فاتوا اربع سنين الدراسه .. والمحصله 17 سنه خدمه فى التعليم.

دايما فى بدايه كل ترم كنت بقول لنفسي انا هذاكر بقى من اول السنه علشان اجيب تقدير ولا مجموع وعلشان افهم كده وما اتزنقش فى الاخر .. ولا مره حصل يعني .. بس فى الجامعه الاستهبال كان بزياده اوى ..
احساس غريب انك تخرج برا الدايره اللى عشت فيها من قبل ما توعى ولحد ما ادراكك ووعيك اتشكل .. احساس غريب انك توصف الدايره دى من برا .. وانت شايف الناس اللى بتتحرك جواه ..
بتفتكر مدرسين عدوا عليك .. اللى حبتوا وبكيت بالدوم على فراقه .. اللى كرهته وكرهت اليوم اللى شوفته فيه .. اللى قدر يوصلك فكر وثقافه وقدر يأثر فيك وفى شخصيتك وهتفضل فاكره لحد اخر يوم فى عمرك .. واللى مش فاكر اصلا انه مر فى حياتك ..

اصحابك فى نفس الديسك .. وانتظار الفسحه بالعافيه علشان تجروا على الكانتين تشتروا حاجه حلوه .. واللعب والتنطيط .. وكل يوم تروح شككل وهدومك يدوا ايحاء كده انك عاوز تدخل تاخد "فوم" فى الغساله الفوووووووول اوتوماتيك.
الفرحه بتاعت الواحد لما خلص الثانوى وانه داخل الجامعه .. ما فيش خلاص يوينفورم .. ما فيش شنطه تقيله ولا فى طاوبر الساعه 7.15 الصبح.
حاجات كتير وكتير عشتها .. وعايشتها .. حبتها وكرهتها ..
شلال ذكريات فى نافوخى .. وكل ما الذكريات بتكتر كل ما بتيجى جوايا طاقه اكبر علشان اتحرك .. علشان اعمل ذكريات جديده وعلشان حياتى ما تقفش على اللى فات.

ابدأ حياه جديده .. اشتغل واتجوز واجيب اولاد صغيرين كده .. اعيش معاهم التجربه من اول وجديد .. وابص من دايره تانيه خالص على الدايره اللى كنت فى يوم من الايام عايشه فيها.. اشوف بقى اهلى كانوا بيعانوا معايا ازاى .. وبيفرحوا بيا ازاى ..
صدق اللى قال وما اعرفش هو مين اننا لازم يكون لنا ماضى وذكريات ناخد منها خبرات تنفعنا فى حاضرنا .. ولازم نشتغل صح فى حاضرنا علشان ده اللى بيصنع لنا مستقبلنا .. وهى ايه الحياه بس الا شويه خطوات ورا بعد وقرارات فوق بعد ..

اشوفكم على خير .. فى اى وقت تانى :)
هتوحشونى يعني $:$: