2010
ايوه فى حياتى كان عام العجائب .. وايوه حصلت فيه كميه أحداث كتيره كتير كتيره .. وأكيد يعني كان زى أى سنه طبيعيه فى حياة اى بنى آدم .. فيها الحاجات الحلوه اللى بتفرح القلب .. والحاجات الكئيبه الحزينه اللى بتدمع العين .. والقلب برضه.
بس كعاده ليا .. وربنا ما يقطعلى عادة أبدا لازم اجى فى نهايه السنه واكتب شوية حاجات كده .. ممكن نمشيها خليط بين حصاد العام .. ومذكرات سريعه .. ورسائل مرسله مع علم الوصول .. وممكن نطلق عليها اى اسم تانى .. وممكن نسيبها كمان من غير اى تسميه لان بصراحه مش هيفرق اسمها فى حاجه .. المهم هكتب فيها ايه ...
بسم الله .. استعنت بالله
*-*-*-*-*-*-*-*========*-*-*-*-*-*-*-*
بدأت السنه فى حياتى كسنه عاديه جدا مع الأمنيه بتاعت كل سنه .. ربنا يحققلى كل أحلامى ويجعلها احلى من السنين اللى فاتت .. بس ايه هى كل أحلامى دى .. مش عارفه!!
بدأت السنه وانا لسه طالبه فى كليه الألسن قسم اللغه الألمانيه .. طالبه فى الصف الرابع .. ومستنيه امتحانات الترم الأول .. وقلقانه وخايفه كالعادة قبل كل إمتحاناتى فى كل حياتى .. وبقول يارب بس أنجح وخلاص ..
واللى صبرنى فى وقت الامتحانات ومحسسنيش بوقتها انى كنت مستنيه حاجه حلوه جداااااااااااااااا بعد انتهاء الامتحانات .. وهى رحله العمر بالنسبه لى .. رحلة الأقصر وأسوان مع الكليه ومع أصحابى ..
الرحله اللى انطلقت يوم 21 فبراير 2010 .. كان يوم أحد .. وقضيت فيها أسبوع من أجمل أسابيع حياتى مع ذكريات هتعيش معايا العمر كله .. وهفضل فكراها لبابا وماما انهم كانوا السبب انى طلعتها .. وكانوا السبب فى الذكريات دى .. طبعا كعادتهم انهم سبب فى كل حاجه حلوة فى حياتى.
ورجعت من الرحله على بدايه الدراسه فى الترم التانى .. وانشغلت بقى فى بحث التخرج .. والدروس ... والكتابه فى أجمل مكان فى الدنيا .. مجله كلمتنا <3
وعديت 4 شهور .. فى وقتها كنت حسه كأن الزمن واقف ومش بيعدى ..(علشان لما بنكون مستنيين حاجه بنحس الثانيه كانها مليون ضعف) وكنت مستنيه شهر 6 يجي بسرعه علشان أتخرج بقى .. وقال ايه يعني .. أبقى حره نفسي بقى وبتاع ..
ولما بدأت إمتحانات الترم كنت ماسكه ورقه وقلم زى الأفلام كده .. ورقه كنت كاتبه فيها اسامى المواد ال7 اللى عندى .. ومعلقها على المكتبه فى اوضتى .. وكل ما اخلص امتحان اشطب على اسم الماده جااااااااااامد قوى .. كانى بطلع غلب الكليه فى الشطب .. وكان عندى احساس ان الكلية مش عايزه تسبنا .. وبتحبنا قوووى بزياده يعنى :S لاننا قعدنا شهر ونص بنمتحن عملى ونظرى وشفوى .. كاننا بنحضر الدكتوراه مش بنتخرج من كلية حكومية يعني.
لحد ما جه يوم 31/6 /2010 .. ويومها حسيت كانى سجين وأخيرا طلع برائه .. بس برائه بعد انقضاء المدة كامله .. يعني ماطلعش فى نص المدة حسن سير وسلوك ولا حاجه.
وعلشان الكلية لازم ما تسبنيش بالساهل .. حصلت لخبطه كده وافتكرت انى اتخرجت بتقدير مقبول .. وطبعا جالى إكتئاب حاد شنيع .. وقلت ده هيتكتب فى شهادة تخرجى طول العمر .. طب هقول لأولادى ايه لما اجى اشجعهم على المذاكره .. هقلهم انا فاشله وجبت مقبول :(
وحصلت المفاجأة لما استلمت الشهادة بتاعتى .. ولقتها بتقدير عام جيد .. امال جيبت منين مقبول دى ؟؟ مش عارفه .. بس أكيد دى بركات الكليه. ويومها بس حسيت انى اتخرجت من الكلية .. وجبتلهم تورتايه فى البيت علشان أحتفل بقى.
وخلصنا من هم الكليه وحصلت على لقب خريجة .. بس لما حد كان بيسألنى كنت بقوله "عاطله" .. لانى ومن يوم ما اتخرجت كنت بحلم بالشغل .. كان احساس انى قاعده فى البيت لوحدى فى الوقت اللى كل اسرتى بتنزل على شغلها فيها احساس قاتل جدا .. كان بيحسسنى انى ماليش لازمه اصلا ..
فختمت السنه بقى بالشغل .. وبدأته من اخر شهر فى السنه .. تقريبا 2010 كانت عايزه تصالحنى .. وبتقولى حقك عليا ما تزعليش .. وادى شغل اهو .. ها مبسوطة بقى؟؟!
لما ببص على 2010 بحسها سنه غريبه جدا فى حياتى بجد .. بدأتها طالبه وختمتها مدرسه :)
بدأتها بأحلام كتيييييييييييييييير عريضه وكبيره وواسعه .. أحلام مالهاش سقف ولا حواليها جدران .. وختمتها ب .. مش هتبطر على نعمه ربنا يعني .. حققت فيها شوية أحلام يعني .. والحمد لله أحسن من غيرنا .. بس مش هبقى مستسلمه وأقول خلاص كده .. ده لسه فيه أحلام قد اللى اتحققت ب "خومسميت شرين" .. وده رقم مش عارفه اكتبه ولا أنطقه .. بس بيقول ان لسه فى أحلام كتير عايزه تتحقق وتطلع للنور ..
ولسه فى أمل بحاول أحافظ عليه وسط الدنيا دى .. ووسط الناس دى .. وسط الجو اللى كله احباط وسلبيه واكتئاب .. الجو اللى بيموت فى الواحد اى أمل فى أى حاجه .. انا فى وسط ده كله بقى بحاول أحفاظ على "بصيص" الأمل .. او نقدر نقول باللغه ال "دعائيه .. نسبه الى دعاء .. أنا يعني" خرم الأمل اللى ببص منه على جنه أحلامى .. واللى بسقيه بيه زرع أمالى.
*-*-*-*-*-*-*-*========*-*-*-*-*-*-*-*
كعاده اى حصاد فى نهايه أى عام لازم يبقى فيه شوية ناس يتكتب عنهم شوية كلام
وفيه ناس ما يستاهلوش اى ذكرى ولا اى كلام
وفيه ناس مهما كتبنا عنهم ما يكفيهمش اى كلام
وانا مش هعرف اتكلم عن اى حد ولا أقول اى حاجه .. غير ربنا يخلي ليا حبايبي وأصحابى وأهلى وكل الناس اللى بحبهم .. يخليهم فى حياتى ويفضلوا منورينها .. يفضلوا جنبى ويقونى بحبهم ونصايحهم وخوفهم عليا ..
واقول ربنا يبعد عنى شر اى حد بيكرهنى .. ويجعل تدبيره فى نحره .. ويهديه ويصلح حاله.
ومع انى قلت انى مش هكتب عن شخص معين لكن غصب عنى لازم اتكلم عنها .. لان بجد مش متخيله حياتى من غيرها كانت هتبقى عامله إزاى .. "نوران" .. اللى هى يعني أكتر من أختى بكتير .. واللى متأكده منه ان لو كان عندى أخت ما كنتش هحبها بالشكل ده .. وماكنتش هبقى مبسوطه وانا معاها زى ما بكون مع نورا .. يعني بقى مش هعرف اتكلم عنها .. لانى من كتر التأثر شكلى هعيط :$:$ .. بس هقولها .. ربنا يخليكي ليا ياااااااااااارب .. ويارب يسعدك وأشوفك أسعد وأنجح واحده فى الدنيا كلها .. ويارب نفضل أصحاب وأخوات العمر كله .. ومن بعدنا أولادنا كمان .. ياااارب.
ونقول أجدع سلام وتحيه لماما وبابا ومحمد "أخويا وحبيبي وحياتى كلها" .. أجمل اسره وعيله وحبايب فى الدنيا بحالها .. ويارب يقدرنى واسعدكم دايما .. ويارب يخليكم ليا.
وسلام خصوصى لمنار وهبه ورحاب ويمني .. أجدع صحاب .. ذكرياتى .. وعزوتى ..
وكمان سلام كبييييييييييييير وبوسه أكير .. وحضن أكبر وأكبر .. لبطوط ودولى .. اللى واحشنى جدا ..واللى دايما ليهم بصمه فى حياتى.
و .. يااااااااااااااارب يا 2011 تبقى حنينه علينا .. ما تفرقيناش عن بعض وتحققى أحلامنا .. وتسعدينا على قد ما تقدري ..
ما تاخديش مننا فرحتنا وما تسرقيش مننا عمرنا وأيامنا ..
